Εγώ και ο υπέροχος εαυτός μου!

Είναι ένα όμορφο πρωινό... όχι μεσημέρι ήταν... όχι.. πρωί... ή μήπως κάτι στην μέση... Κάτσε μισό να δω το μέιλ τί ώρα ήρθε....

Όλα λάθος.... Ώρα δεν θυμάμαι γιατί τελικά ήταν σχόλιο που ήρθε κι έσκασε.. Η Coula απαντάει σε ένα σχόλιο απειλώντας με ότι για να δεχτεί την πρόσκληση σε ένα άλλο blog θα πρέπει κι εγώ να δεχτώ να πάω σε ένα Πανηγύρι! Δεν βαριέσαι λέω... Ας πάω... Για τα πανηγύρια είμαστε.... 

Έλα όμως που δεν μου έλεγε ώρα και μέρος... Πώς σκατά θα πάω στο Πανηγύρι λοιπόν? Δεν δίνω και πολύ σημασία εκείνη την στιγμή γιατί έψαχνα απελπισμένα να βρω κάποια δουλειά να κάνω, γιατί τα αφεντικά ψάχνουν απελπισμένα δικαιολογία να μας διώξουν! Το βράδυ (είναι σίγουρο ότι ήταν βράδυ) ήρθε μέιλ με μια πρόσκληση για ένα blog! Το Πανηγύρι των Μουρλών λέγεται! Εδώ είμαστε λέω! Τσάμπα το άγχος μου ότι θα τρέχω στα Πανηγύρια! Προσπερνάω διακριτικά το γεγονός ότι με θεωρεί Μουρλή η Coula (μια χαρά παιδί είμαι) και αποδέχομαι την πρόσκληση!

Να' μαι κι εγώ λοιπόν εδώ! Χέστηκες το ξέρω, όμως δεν μπορούσα να μην παρουσιάσω τον υπερτέλειο εαυτό μου! Για να καταλάβεις πόσο υπέροχη είμαι.... Κάνω παρέα μόνο με τον εαυτό μου, τα βρίσκουμε στα πάντα! Μπορώ και του μιλάω για τα πάντα, ποτέ δεν φέρνει αντιρρήσεις και αυτό γιατί όχι γιατί είναι κανά χάπατο αλλά γιατί είμαι σωστή σε όλα! Το βασικότερο... γνωρίζω τα προτερήματα μου, γνωρίζω και τα ελαττώματα μου! Αχα! Τί νόμιζες? Ότι είμαι καμιά ψωνάρα! Τα ξέρω όλα πολύ καλά! Τα προτερήματα μου πολλά, ελαττώματα δεν έχω! Μην βιαστείς να μην πείς κακιά κουβέντα! Αν, λέω ΑΝ είχα ελαττώματα, θα τα έλεγα χωρίς φόβο και πάθος! Εγώ φταίω δηλαδή που δεν έχω??? 

Σε έπρηξα το ξέρω... Φεύγω! Γειά!

(πφφφ... Μόλις είδα στην προεπισκόπηση την φράση "Μουρλιές απο....." και εξακολουθώ να μην καταλαβαίνω....)