Όμορφη μέρα για μικρό θαύμα.

Κάπου στο λύκειο, πιτσιρικάκι φρέσκο ακόμα δηλαδίς, έβλεπα μανιωδώς Μαντ. Πιο πολύ τα καλοκαίρια που άραζα στο σπίτι, τρεφόμουν αποκλειστικά με καρπούζι και γενικώς παρασιτούσα. Η αγαπημένη μου ενασχόληση λοιπόν ήταν να χαζεύω στο Μαντ τα κλιπάκια. Κάποια στιγμή τράβηξε την προσοχή μου ένα τραγούδι που υπέθετα πως είναι Πολωνικό, αλλά όρκο δεν έπαιρνα κιόλας. Πολύ μου άρεσε και έπρεπε να μ'έβλεπες πως κουνούσα ρυθμικά το κεφαλάκι μου όποτε το πετύχαινα. Μιας και το έβλεπα σχεδόν κάθε μέρα, δεν είχε περάσει από το μυαλό μου να γράψω κάπου εκείνο το όνομα και τον τίτλο που ούτε να προφέρω δεν μπορούσα, με αποτέλεσμα, όταν κάποια στιγμή μπούχτησαν κι αυτοί και είπαν να αλλάξουν τη βίντεο λίστ, να μην μπορώ να το βρω πουθενά! Πουθενά σου λέω.

Έψαξα στο γιου τιούμπ, αλλά με τι στοιχεία να έκανα αναζήτηση? "Πιθανότατα πολωνικό τραγούδι, δεν το παίζει πια το Μαντ"? Έβγαζα για βδομάδες τα μάτια μου στον υπολογιστή προσπαθόντας με βάση το βίντεο κλιπ, να βρω το οτιδήποτε, αλλά τζίφος η δουλειά. Απογοήτευση, απελπισία και αποτέλεσμα μηδέν. Ο καιρός περνούσε και το τραγούδι αυτό για κάποιο μυστήριο λόγο, δεν έλεγε να φύγει από το μυαλό μου. Μπορεί να σας φαίνεται χαζό αυτό που λέω, αλλά για μένα που το έζησα, είναι στ'αλήθεια παράξενο. Το σκεφτόμουν πολύ συχνά και αναρωτιόμουν αν θα το έβρισκα ποτέ. Μέχρι και ένας φίλος μου από Πολωνία, δεν μπόρεσε να με βοηθήσει. Δεν ξέρω πως να το εξηγήσω, αλλά ένιωθα πως αυτό είναι το τραγούδι μου, χωρίς να ξέρω τι σημαίνουν τα λόγια του ή κάτι για τον τραγουδιστή, αισθανόμουν να με εκφράζει και να μου ταιριάζει απόλυτα. Και το είχα χάσει. 

Χτες το απόγευμα, είχα πολλή δουλειά στο γραφείο. Είχα πήξει. Και ποιά είναι η ακαταλληλότερη μουσική για να χαλαρώσει κανείς όταν είναι τάβλα και πονοκεφαλιασμένος? Ryichi Sakamoto φυσικά. Ο καταπλητικός τυπάκος με το πιάνο του. Με το μυαλό που είχα εγώ εκείνη την ώρα όμως, μπερδέυτηκα και πάτησα στο γιου τιούμπ "Sakamura". Μου εμφανίζει λοιπόν μια λίστα με γιαπονέζους, κάτι άσχετα.΄Βλέπω όμως πιο κάτω και ένα βίντεο με τραγούδι. Λέω λοιπόν, αφού έκανες λάθος και σου έβγαλε ότι νά'ναι, άκου αυτό μπας και είναι τίποτα καλό και μετά βρίσκεις το σωστό. Αρχίζει λοιπόν να παίζει και η αλήθεια είναι πως δεν ήταν και άσχημο. Κουνούσα εγώ εκεί το κεφαλάκι μου -καλή ώρα όπως όταν ήμουνα πιτσιρικάκι- και ξαφνικά μου πέφτουν τα μάτια πάνω στο μάουζ πάντ.

Τα μαζεύω για να δω καλύτερα αυτό που είχα δει και μένω κόκαλο. Δίπλα, στη λίστα με τα φαμίλιαρς που εμφανίζει η σελίδα, είδα φάτσα-κάρτα το βίντεο που έψαχνα εδώ και τόσα χρόνια! Και ναι είναι πολωνικό, και ναι δεν είχε καμία σχέση με το λάθος που είχα πατήσει, και ναι ανατρίχιασα από το μαλλί μέχρι το γαλλικό πεντικιούρ.  Και να σου πω και το καλύτερο? Πριν δυο μέρες μου έλεγε ένας φίλος πως λύσσαξα και νισάφι πια, κάποια στιγμή θα το δω λέει μπροστά μου και θα ησυχάσω και εγώ και αυτοί που τους τα είχα κάνει ζέπελιν με τη μίρλα για το πολωνικό ραπ, αν ήταν κιόλας πολωνικό. Αχ σας λέω. Έβαλα τα κλάματα με συνοπτικές διαδικασίες και το άκουσα 598 φορές μέχρι να καταφέρω να πιστέψω ότι πραγματικά το είχα βρεί. Το μεγαλύτερο σοκ βέβαια το έπαθα όταν μετέφρασα τα λόγια και συνειδητοποίησα ότι περιγράφουν ακριβώς τη φάση στην οποία βρίσκομαι τώρα δα που βρέθηκε ξανά στο δρόμο μου.

Παράξενα πράγματα συμβαίνουνε σε αυτή τη ζωή. Πήρα μια ανάσα χτες με αυτό που έγινε, και δύναμη πολλή για πράγματα που θέλω και λαχταράω να συμβούν και είχα κουραστεί να ελπίζω. Σκέφτηκα πως αυτή η ιστοριούλα μου είναι μια καλή αρχή με ένα αισιόδοξο μήνυμα, για το πρώτο μου πόστ εδώ μέσα!

Καλό σ/κ σε όλους σας!

Δανάη.