Πριγκηπέσα - Σωκράτης Μάλαμας
Όλο χέζω κι όλο κλάνω,
πώς να σού το πω...
ένεκα (που) περνούν τα χρόνια,
θα ξεντεριστώ.
Μα είναι πόνος άπονος...
θα λύσω το ζωστήρα.
Τζάμπα κοιτάς με σπαραγμό,
τζάμπα θα χέσω το χωριό.
#
Έξω φοβάται ο γέρος
κά'να πέσιμο,
μα μες σ' αυτό το σπίτι
-πριν το χέσιμο-
μεθάνιο και μέθη
ρέουν γύρω μας.
Αστείρευτος ο κώλος
μα κι ο σφιγκτήρας μας.
#
Όλο χέζω κι όλο κλάνω,
κι έμεινα ο μισός.
Μπάμιες, αυγά, τσιγάρα,
μ' έβγαλαν εκτός.
Ξημερώματα στο δρόμο,
μπόχα η γειτονιά.
Λύνω το άντερό μου,
δε χάνω τον καιρό μου.
PS: Μάλαμα ζούμε επειδή δεν σε ακούμε!!!