Weed Stories Intro (Plus Part 1.)

Weed Stories # Intro.

Την περίοδο αυτή, έχω βάλει ένα στοίχημα με τον εαυτό μου. Είμαι κορίτσι της πόλης και θεώρησα πως είναι καιρός να έρθω πιο κοντά με τη φύση. Μαζί με άλλους τέσσερις παλαβούς (ε, τι είμαστε νομίζεις?) τρέχουμε σε χωράφια, κήπους και στάβλους και φροντίζουμε εθελοντικά τα ζωντανά και τα ζαρζαβατικά. Όλα καλά, όλα ωραία. Μόνο τις ακρίδες δεν μπορώ ρε παιδιά…

Weed Stories # Part 1.

Κάποιες λεπτομέρειες που πρέπει να ξέρετε είναι πως η ομάδα στην οποία είμαι μέλος αποτελείται από εμένα, δυο άλλες κοπέλες που κουβαλάνε ακόμα μεγαλύτερη μούρλα από τη δική μου και την έχουν δει νομάδες και πολύ εναλλακτικά, μια κυριούλα που δεν μιλάει πολύ αλλά είναι αφaσία, και ένας άγγλος, ο Josh, που δεν καταλαβαίνει γρι ελληνικά και συμμετέχει σε όλο αυτό το σκηνικό γιατί θέλει να εμπλουτίσει το βιογραφικό του με εθελοντική δραστηριότητα καθότι είναι της μοδός.

Σήμερα ξεκινήσαμε πολύ πρωί, με την αυγούλα που λέμε, και γω δεν μπορούσα να στυλωθώ μέχρι που ήπια μονορούφι ένα φραπέ κουταλάτο και ήρθα και ίσιωσα. Ήρθαν και με πήραν με το βαν, και πήγαμε σε ένα στάβλο ενός κυρίου που χρειαζόταν τη βοήθεια μας. Ο σταβλάρχης αυτός λοιπόν, αποδείχτηκε πολύ στα(βλα)ρχιδιστής καθώς μόνο τα δοκάρια είχαν γλιτώσει από τον υποσιτισμό.

Εγώ μαζί με τις άλλες δυο τρελάρες, είμασταν ο ομάδα R.R.T. (Rescue Rabbit Team). Aναλάβαμε να ταίσουμε δηλαδή και να ποτίσουμε τα κουνελάκια. Έγινε το σώσε! Εγώ εκστασιάστηκα με την ταχύτητα που τρώνε και τους έριχνα κουνελοτροφή με τη σέσουλα, μέχρι που με πήρε πρέφα ο τυπάς και άρχισε να μου φωνάζει : « Κύριε των δυνάμεων! Φτάνει κορίτσι μου, θα τα σκάσεις τα ζωντανά!» Εντάξει, δεν ήξερα πως όσο και να τους ρίξεις θα το φάνε. Σόρι κιόλας δηλαδή.

Ένας κούνελος αποθρασύνθηκε εντελώς και άρχισε να κουτουπώνει μπροστά στα μάτια μας μια καημένη κουνελίτσα, πολύ ξεδιάντροπα. Λίγο αργότερα, αλλάξαμε όνομα, και γίναμε η ομάδα : « Get tha bitch back». To σκηνικό είχε ως εξής. Μια αλανιάρα κουνέλα το είχε σκάσει από το κλουβί της και σουλάτσαρε  σε κάτι καλαμιές. Εμείς σε ρόλο ειδικών κομάντο έπρεπε να την περικυκλώσουμε, να την ακινητοποιήσουμε και να την βάλουμε πίσω στη θέση της. Σου λέω, γαμάει η φάση!

Η αποστολή στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία.

Ο άγγλος Josh, μαζί με την κυριούλα που δεν μιλάει πολύ, ήταν η ομάδα «Love Dove». Nαι, ξέρω τι σκέφτεσαι. Αυτό ακριβώς. Έπρεπε να μπούνε μέσα σε έναν περιστερώνα, και να πιάσουν όλα τα πετούμενα, να τα βάλουν προσωρινά κάπου αλλού για να τον καθαρίσουν και μετά να τα γυρίσουν πίσω στο σπιτάκι τους. Το μοναδικό πρόβλημα στην όλη ιστορία ήταν πως τα περιστέρια είχαν σεληνιαστεί, λες και τους είχαν ρίξει έκσταση στο νερό και είχαν φέρει τον κόσμο ανάποδα! Ακούγαμε κάθε λίγο το αλλοδαπό να τσιρίζει: «Holly shit!!» ή «Evil bastards!» και είχαμε πεθάνει στο γέλιο.

Λίγο αργότερα φύγαμε από εκεί, αφού φυσικά είχαμε κάνει τον στάβλο αγνώριστο, που ντρεπόσουνα να πατήσεις μέσα και καθρεφτιζόσουνα στις γούρνες και ίσιωνες τη φράτζα σου, και πήγαμε σε έναν τεράστιο κήπο του οποίου τα ζαρζαβατικά θέλανε μάζεμα. «Συλλογή Καρπών» λέγεται αυτό στην ομάδας μας. Δεν είχε πολλή ζέστη, δεν βρωμούσε ιδρωτίλα και το αλλοδαπό, μια χαρά όλα. Ξεκινήσαμε και κάνα μισάωρο αργότερα με είχε νυστάξει τόσο πολύ η μονότονη κίνηση «άπλωσε χέρι-κόψε ζαρζαβατικό-ρίξ’το στο καλάθι» που είχα φτάσει τη νιρβάνα. Είπα λοιπόν να βάλω τα ακουστικά μου και ν’ ακούσω λίγη μουσικούλα. Χάσατε! Εγώ, με το γνωστό μου στυλάκι «αλλού πατάω, αλλού βρίσκομαι» να χορεύω στη μέση του κήπου ανάμεσα σε πρασινάδες και φυλλωσιές με το καλάθι παραμάσχαλα, και να τραγουδάω Gorillaz. Σκάσανε όλοι στα γέλια και ευθυμήσαμε λιγάκι.

Κάπου εκεί και ενώ ήμασταν όλοι σε μια χαρούμενη διάθεση, ήρθαν στις μύτες μας κάτι δροσερές σταγονίτσες βροχής. Τι χαρά! Σταμάτησαν σχεδόν αμέσως και άρχισα να τους λέω για τα χούγια των Ινδιάνων, που όταν δεν είχαν νερό, σε περιόδους ξηρασίας δηλαδή, έκαναν έναν κύκλο και οι μισοί ξεφώνιζαν αλαλαγμούς και οι άλλοι μισοί σήκωναν τα χέρια στον ουρανό και προσεύχονταν και πως αυτός ονομαζόταν «Ο χορός της Βροχής». Το αλλοδαπό κλασσικά να μου πηγαίνει κόντρα και να λέει : « That’s the biggest crap I’ve ever heard!», η κυριούλα που δεν μιλάει πολύ σταυροκοπιόταν και με ρωτούσε τι Θεό να λάτρευαν αυτοί, και οι άλλες δυο κοπελίτσες μουρμούριζαν κάτι για μελαμψούς και κοιλιακούς. Για να μην σας τα πολυλογώ, από το πουθενά και εντελώς ξαφνικά άνοιξαν οι ουρανοί, ξέσπασε μια βρόχα άλλο να σας λέω και άλλο να είστε εκεί και να τρέχετε χωρίς να ξέρετε προς τα πού πάτε. Ξεπατώθηκε μιλάμε, και φυσικά γίναμε παπίτσες όλοι μας. Είχα τις μουρλές να φωνάζουνε « It’s raining men…», το αλλοδαπό έσκουζε «To the trees, go to the trees!!!» και η κυριούλα που δεν μιλάει πολύ να λέει «Μέγας είσαι κύριε!!». Μία κατάσταση, ούτε πώς να την περιγράψω δεν ξέρω….

Μετά, μου έβαλαν όλοι τις φωνές πως είμαι γκαντέμω και φταίω εγώ λέει που έβρεξε καρεκλοπόδαρα, με αυτά τα σαχλά που έλεγα για τους Ινδιάνους! 

Και έτσι έληξε λιγάκι άδοξα, και….υγρά, ένα ακόμα Session του Weed Stories!

Θα σας κρατώ ενημερωμένους για όλες τις ζουμερές εξελίξεις!